Starsza pani potrzebowała opieki i rodzina kupiła jej robota. Opiekował się nią i bardzo się zaprzyjaźnili. Kiedy pani umarła, nieszczęsne urządzenie próbowało przywrócić ją do życia, wkładając jej baterię do kieszonki fartucha.

Wzruszyłam się bardzo. Ale to był film. Fantazja. Jednak ochrona zdrowia zmierza właśnie w takim kierunku (w Polsce wprawdzie powoli). Ale na pewno czeka nas zetknięcie z nowymi technologiami i obyśmy umieli je wykorzystać z korzyścią dla siebie.

Co pozostanie do zrobienia nam, jeśli smartfony i roboty wykonają za nas całą pracę?

Dlaczego ich potrzebujemy? Przede wszystkim dlatego, że brakuje lekarzy i pielęgniarek. Polska to kraj, gdzie lekarz poświęca pacjentowi szczególnie mało czasu. Technologia może w pewnym stopniu ich wyręczyć.
Co mamy dziś? Skomputeryzowane przychodnie i lekarzy, którym większość czasu przeznaczonego na kontakt z chorym zajmuje wpisywanie danych. A wystawienie karty DILO podobno nawet 40 minut. Każdy z nas przeżył sytuację, kiedy czekał w kolejce do rejestracji lub do doktora, a tu nagle…komputery się zawiesiły i nastąpiło pandemonium.

Połowa szpitali prowadzi już e-dokumentację. W przyszłym roku mają podobno zacząć działać e-konta pacjentów, na których będą widoczne wszystkie usługi medyczne i wszystkie przyjmowane leki. Ma to sens, przykładowo choćby taki, że lekarz lub aptekarz będzie mógł zapobiec szkodliwym interakcjom między lekami, bo będzie widział wszystkie, które przyjmujemy. Jednak ciekawa jestem, jak to będzie wyglądało w praktyce. Coś mi mówi, że z początku fatalnie. Cóż, przez łzy do szczęścia.

Uregulowana prawnie, czyli dozwolona, jest też w Polsce telemedycyna. Można przesyłać dane i zasięgać porady lekarza zdalnie. Według raportu PwC „Pacjent w świecie cyfrowym” 60 proc. pacjentów z Polski i Europy Środkowowschodniej jest zainteresowanych tymi rozwiązaniami. Chcemy na odległość leczyć się u internistów, kardiologów i dermatologów, a także mieć zdalny kontakt z farmaceutą.

A nawet 73 proc. ankietowanych wołałoby mieć drobny zabieg chirurgiczny wykonany przez robota, a nie przez lekarza. Część, np. 40 proc. Holendrów, także poważniejszy zabieg, choćby operację serca.

Sami zresztą pacjenci w dużym stopniu korzystają z nowych technologii. Przed wizytą u doktora w realu odbywają ja wirtualnie u doktora Google. Coraz śmielej posługują się różnego rodzaju aplikacjami, głównie związanymi z aktywnością fizyczną. Nosimy na sobie urządzenia, które mierzą nam puls. Również osoby starsze coraz częściej korzystają z Internetu. Liczba telefonów komórkowych w Polsce przewyższa liczbę mieszkańców.

Ale możliwe jest znacznie więcej. Może być tak:
• podstawowe testy wykonasz w aptece i farmaceuta prześle je do doktora (a leki dostarczy ci za pomocą drona!)
• lodówka będzie wiedziała, jakie masz stężenie cholesterolu i zwróci ci uwagę, że jej zawartość nie jest dla ciebie zdrowa
• udostępnisz objawy swojej choroby na giełdzie zdrowia i zgłosi się do ciebie lekarz, który podejmie się leczenia
• aplikacje np. służące do pomiaru cukru będą przepisywane na receptę (do tego przymierza się już Wielka Brytania)

Oczywiście do tego wszystkiego potrzeba rozwiązań prawnych i etycznych. Kto weźmie odpowiedzialność za robota? Ale tak będzie. To się już dzieje. Co jednak pozostanie do zrobienia nam, jeśli smartfony i roboty wykonają za nas całą pracę?