Czy udało wam się porozmawiać z lekarzem o swoim leczeniu, tak od serca – zasugerować własny pomysł na terapię?

Przecież każdy z nas zna swój organizm najlepiej, wyczuwa zachodzące w nim zmiany. Takie obserwacje są skarbnicą wiedzy dla lekarza rodzinnego i nie tylko.

Większość pacjentów w gabinecie lekarza siedzi cicho, wysłuchuje potulnie diagnozy, by po kilku minutach wylądować w aptece. Ale ten czas się kończy. Do akcji wchodzą pacjenci innowatorzy!

Na Zachodzie powstają grupy wsparcia, stowarzyszenia osób, które wymieniają się doświadczeniami w chorobie, pragnąc pomóc sobie i lekarzom w znalezieniu jak najlepszej metody leczenia. I nie chodzi o tych, którzy o swoim zdrowiu (raczej chorobie) opowiadają długo i namiętnie w przychodnianej kolejce, ale o tych, którzy idą znacznie dalej – wynalazców. Oni stanowią dla mnie fenomen pacjenta innowacyjnego.

16-letni Brytyjczyk z chorobą Leśniowskiego-Crohna po resekcji jelita musi nosić worek stomijny. To upokarzające, szczególnie wobec rówieśników. Problemem było dla niego sprawdzanie poziomu wypełnienia worka stomijnego, co trzeba robić bardzo dyskretnie. Wykorzystał w tym celu rękawiczkę do konsoli, wyposażoną w sensory. Przerobił ją za pomocą technologii blue tooth i otrzymuje powiadomienia o wypełnieniu worka na telefon. Proste?

W Polsce też mamy pacjentów innowatorów, jak programista Wojtek Wojciechowski z Elbląga. Dla chorego 11-miesięcznego syna stworzył model serca w programie 3D. W ten sposób ułatwił i przyspieszył przeprowadzenie skomplikowanego zabiegu dla swojego dziecka. Wykorzystał swoją wiedzę informatyczną. Jak przyznaje, problemem było jedynie wyznaczenie granicy tkanki w modelu. Czyż nie jest to najlepszy dowód na możliwość idealnej współpracy lekarza i pacjenta?

To są jaskółki medycyny. Bo póki co, większość pacjentów w gabinecie lekarza siedzi cicho, wysłuchuje potulnie diagnozy, by po kilku minutach wylądować w aptece. Bierni, ale wierni swojemu lekarzowi, z którym z rzadka dyskutują.

Ale ten czas się kończy. Do akcji wchodzą pacjenci innowatorzy!

Inspirację czerpałem z wykładu przedstawicieli Centrum Nauki Kopernik na gali wręczenia „Złotego Skalpela” przez pismo „Puls Medycyny”.