Zmierzyłam sobie poziom witaminy D w organizmie. I co? Niski. Jeszcze nie samo dno, ale jednak.

Nie jestem sama z tym problemem. 90 proc. Polaków tak ma. Sorry, taki klimat. Bo witamina ta pojawia się w organizmie głównie dzięki promieniom słonecznym (UVB). W Polsce słońce świeci wystarczająco od połowy kwietnia do połowy września, w godzinach 10-15 i raczej tylko w tym okresie wystawiamy skórę na słońce. To za mało.

Czym grozi niedobór słonecznej witaminy? Według naukowców wieloma chorobami: osteoporozą, podatnością na infekcje, cukrzycę, a nawet nowotwory, astmą, chorobami serca, depresją, bezsennością.

Witaminę D3 (to jedna z form witaminy D) możemy czerpać z produktów spożywczych: ryb, takich jak łosoś, sardynki, śledzie, węgorz, tuńczyk, z produktów mleczarskich i jaj. W praktyce daje się w ten sposób uzupełnić 20 proc. zapotrzebowania.

Czym grozi niedobór słonecznej witaminy? Według naukowców wieloma chorobami: osteoporozą, podatnością na infekcje, cukrzycę, a nawet nowotwory, astmą, chorobami serca, depresją, bezsennością.

Tak sobie myślę: mało mam tej witaminy D, a badania, na które skierowała mnie w dobroci serca doktor pierwszego kontaktu, wyszły w porządku. Nawet katar mam ostatnio tylko raz do roku. Owszem, mój życiowy problem to bezsenność – w tym przypadku zgadzałoby się. Oczywiście nie chcę zapeszyć, tfu, tfu, dziś wyniki dobre, a nie wiadomo, co będzie jutro. Efekty ponoć przychodzą po latach (ale ja już swoje lata mam) 🙂

Jednak jeszcze inna sprawa mnie zastanawia. Specjaliści od witaminy D zalecają ekspozycję na słońce wiosną i latem co najmniej 15 minut przedramion, nóg i pleców trzy razy w tygodniu bez kremów z filtrem. Krem należy nałożyć dopiero potem. Zwolnione są z tego małe dzieci i osoby o jasnej karnacji (rozumiem, że pozostają skazane na niedobór witaminy). Tymczasem dermatolodzy ciągle swoje: bez kremu z filtrem ani rusz, około południa słońca unikać, bo dostaniemy czerniaka. Istnieją na świecie nawet zalecenia dla osób genetycznie predysponowanych do różnego rodzaju raków skóry, by w ogóle zamieniały tryb dzienny z trybem nocnym.

Podsumowując: Polak, żyjący cały rok w swoim kraju, i tak będzie miał niedobór witaminy D. Zwolennicy tezy, że witamina D odpowiada za całe zło, zalecają suplementację, czyli przyjmowanie jej w tabletkach czy kapsułkach.

Rozważając wszystkie wątpliwości, ja wybieram umiar. 15 minut na słońcu pewnie nikogo nie zabije, jeśli nie będzie chodził do solarium i kontrolował znamiona. Zimą może warto posuplementować. Ale bez paniki. Tak myślę.